-
1 migrō
migrō āvī (migrāssit for migrāverit, C.), ātus, āre, to remove, depart, flit, migrate: ex urbe rus habitatum, T.: ad generum: in tabernas, H.: mures migraverunt: migrate, coloni, be off, V.: cum totā Karthagine migra, Iu.: in alium quendam locum ex his locis morte migretur: relicta quae migratu difficilia essent, of transport, L.—Fig., to go away, depart, pass over, change, turn: ex hac vitā, i. e. die: equitis migravit ab aure voluptas ad oculos, H.: in varias migrare figuras, O.—To leave, abandon, transgress, violate: ius civile.* * *migrare, migravi, migratus Vtransport; move; change residence/condition; go away; depart; remove -
2 ā-migrō
ā-migrō —, —, āre, to migrate: Romam, L. -
3 com-migrō (conm-)
com-migrō (conm-) āvī, ātus, āre, to remove, migrate, enter: huc habitatum, T.: huc viciniae, T.: in tuam (domum): Romam, L.: e Germaniā in Gallias, Ta. -
4 dē-migrō
dē-migrō āvī, ātus, āre, to migrate, emigrate, move, depart, remove, go away: ex his aedificiis, Cs.: in urbem ex agris, L.: in alias terras: ad Marcellum: aliquo: hinc, i. e. to die: demigrandi causā, Cs.: ex hominum vitā ad deorum religionem.—Fig., to remove, be driven: de meo statu: strumae ab ore improbo demigrarunt. -
5 immigrō (in-m-)
immigrō (in-m-) āvī, ātus, āre, to remove, migrate, change abode: in domum.—Fig., of words: immigrasse in suum (locum) diceres, i. e. have found their appropriate use. -
6 trāns-migrō
trāns-migrō —, —, are, to remove, migrate, transmigrate: urbem, quo transmigremus, L. -
7 commigro
commigrare, commigravi, commigratus V INTRANSmigrate, go and live (elsewhere); move one's home with all effects; enter -
8 demigro
demigrare, demigravi, demigratus V INTRANSemigrate; migrate; depart/remove/withdraw/go away (from situation/local/thing) -
9 commigro
com-mī̆gro ( con-m-), āvi, ātum, 1, v. n., to go or remove somewhere with all one ' s effects, to migrate, enter (rare, but in good prose;esp. freq. after the Aug. per.): huc habitatum,
Plaut. Trin. 4, 3, 77:huc,
id. Pers. 1, 3, 58; Ter. Ad. 4, 5, 15:huc viciniae,
id. And. 1, 1, 43: in tuam (domum), * Cic. Q. Fr. 2, 3, 7:Romam,
Liv. 1, 34, 1; 5, 53, 7; 41, 8, 7; Suet. Tib. 1:Antium, deinde Alexandriam,
id. Calig. 49:Athenas,
Plin. 35, 11, 40, § 135:e Germaniā in Gallias,
Tac. G. 27. -
10 conmigro
com-mī̆gro ( con-m-), āvi, ātum, 1, v. n., to go or remove somewhere with all one ' s effects, to migrate, enter (rare, but in good prose;esp. freq. after the Aug. per.): huc habitatum,
Plaut. Trin. 4, 3, 77:huc,
id. Pers. 1, 3, 58; Ter. Ad. 4, 5, 15:huc viciniae,
id. And. 1, 1, 43: in tuam (domum), * Cic. Q. Fr. 2, 3, 7:Romam,
Liv. 1, 34, 1; 5, 53, 7; 41, 8, 7; Suet. Tib. 1:Antium, deinde Alexandriam,
id. Calig. 49:Athenas,
Plin. 35, 11, 40, § 135:e Germaniā in Gallias,
Tac. G. 27. -
11 demigro
dē-mī̆gro, āvi, ātum, 1, v. n., to migrate from, to emigrate; to depart, remove from or to a place (class.).I.Lit.A.In gen.:B.de oppidis,
Caes. B. G. 4, 19:ex his aedificiis,
id. ib. 4, 4:ex agris,
Liv. 38, 18 fin.; cf.:ex agris in urbem,
id. 2, 10:loco,
Plaut. Am. 1, 1, 85; cf.Helicone (deae),
Stat. S. 1, 2, 4:in illa loca,
Cic. Agr. 2, 16, 42:in hortos,
Suet. Tib. 35:Pydnam,
Liv. 44, 6:ad virum optimum,
Cic. Cat. 1, 8 et saep.— Absol.:demigrandi causa,
Caes. B. G. 5, 43, 4; so Liv. 38, 23.— Transf., to have recourse to:ad deos et ad sidera,
Treb. Pol. Claud. 12.—Pregn., to depart this life (perh. only in Cic.):II.vetat dominans ille in nobis deus, injussu hinc nos suo demigrare,
Cic. Tusc. 1, 30, 74; cf.: ex hominum vita ad deorum religionem, id. Rab. perd. 10, 30; and:ab improbis,
id. Par. 2, 18.—Trop. (only in Cic.):multa mihi dant solatia, nec tamen ego de meo statu demigro,
Cic. Att. 4, 16, 10:strumae ab ore improbo demigrarunt,
id. Vatin. 16 fin. -
12 migro
mī̆gro, āvi, ātum, 1 (migrassit for migraverit, Cic. Leg. 3, 4, 11), v. n. and a. [etym. dub.; cf. Sanscr. root mā, exchange; also meo].I.Neutr., to remove from one place to another, to depart, flit, migrate (class.).A.Lit.:B.migrare e fano foras,
Plaut. Curc. 2, 1, 1:ex urbe tu rus habitatum migres?
Ter. Hec. 4, 2, 13:ad integra omnia,
Liv. 5, 53:ad generum,
Cic. Verr. 2, 2, 36, § 89:in tabernas,
Hor. A. P. 229:Veios,
Liv. 5, 53:Alexandriam vel Ilium,
Suet. Caes. 79:finibus,
Plin. 6, 17, 21, § 59: Verres domo ejus emigrat atque adeo exit: nam jam ante migrārat, he quits his house (leaves it himself without taking any thing with him); for he had already removed (had taken away his furniture), Cic. Verr. 2, 2, 36, § 89:consilium migrandi a Tarquiniis cepit,
Liv. 1, 34, 5:itaque non solum inquilini, sed etiam mures migraverunt,
Cic. Att. 14, 9, 1: cum tota Karthagine migra, be off! Juv. 6, 171.— Impers. pass.:in alium quendam locum ex his locis morte migretur,
Cic. Tusc. 1, 41, 97:Romam inde frequenter migratum est a propinquis,
Liv. 1, 11, 4.—Trop., to go away, depart, to pass over, change, turn:II.scio ipse quid agam, neque mens officio migrat,
Plaut. Trin. 3, 2, 13:mea ut migrare dicta possint, quo volo,
id. Ps. 1, 5, 54:ex hac vitā,
Cic. Rep. 6, 9, 9; cf. id. ib. 6, 15, 15:de vitā,
i. e. to die, id. Fin. 1, 19, 62:equitis migravit ab aure voluptas ad oculos,
Hor. Ep. 2, 1, 187:haec medicina migrabat in Graeciae linguas,
Plin. 25, 2, 6, § 16:omnia migrant, Omnia commutat natura,
change, Lucr. 5, 831:caerula quae sunt Numquam in marmoreum possunt migrare colorem,
id. 2, 774:in varias migrare figuras,
Ov. M. 15, 172:cornua in mucronem migrantia,
running out into, ending in, Plin. 11, 37, 45, § 125:ad aliud matrimonium,
Dig. 24, 2, 6.—Act.A.To carry away, transport, transfer (rare):B.cassita nidum migravit,
Gell. 2, 29, 16:relicta quae migratu difficilia essent,
Liv. 10, 34:num migrantur Rhoeteia regna In Libyam Superis?
are transferred, Sil. 7, 431.—To transgress, break, violate, opp. to servare:jus civile migrare (opp. conservare),
Cic. Fin. 3, 20, 67:ea migrare et non servare,
id. Off. 1, 10, 31. -
13 severum
1.sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).I.Of persons:B.nam te omnes saevom severumque commemorant,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:quam severus!
Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:civis severus et gravis,
Cic. Lael. 25, 95; cf.:omnium gravissimus et severissimus, etc.,
id. de Or. 2, 56, 228:Tubero (Stoicus) vitā severus,
id. Brut. 31, 117; cf.:Stoicorum secta severissima,
Quint. 1, 10, 15:agricolae,
hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:Cures,
Verg. A. 8, 638:Zethus,
Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:rumores senum severiorum,
Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,
Cat. 27, 6:adimam cantare severis,
Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:legis custodes,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,judices severi in eos solos,
id. Clu. 20, 56; cf.:severissimos atque integerrimos judices,
id. Verr. 1, 10, 30:ex familiā ad judicandum severissimā,
id. ib.:ubi haec severus te palam laudaveram,
Hor. Epod. 11, 19:auctor e severissimis,
Plin. 11, 52, 114, § 274:Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,
id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):II.Neptunus saevus severusque,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:idem acerbe severus in filium,
Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):in me severior quam in vos,
Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:Eumenidum turba,
Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:B.severā fronte curas cogitans,
Plaut. Mil. 2, 2, 46:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:frons,
Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,
Stat. Achill. 1, 288:animus (opp. mitis),
Quint. 3, 9, 7:disciplina maxime severa,
id. 1, 2, 5:imperia severiora,
Cic. Tusc. 4, 19, 43:judicia severa,
id. Verr. 2, 4, 59, § 133:lex,
Ov. P. 3, 3, 57:severiora judicia,
Quint. 4, 2, 122:severiores leges,
id. 12, 1, 40; cf.:Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,
Vell. 1, 6, 3:imperii severissimi vir,
Liv. 4, 26:quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:paulo severior poena,
Sall. C. 51, 15.—Of style:sententiae graves et severae,
Cic. Brut. 95, 325:triste et severum genus dicendi,
id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:severae Musa tragoediae,
Hor. C. 2, 1, 9:fidibus voces crevere severis,
id. A. P. 216.—Severe, dreadful, gloomy:A.severus Uncus abest,
Hor. C. 1, 35, 19:silentia noctis,
Lucr. 4, 460:heims,
Quint. Decl. 4, 14:amnem Cocyti metuet,
Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:B.graviter et severe voluptatem secernit a bono,
id. Fin. 2, 8, 24:vetuit (with graviter),
Quint. 11, 3, 148:uti judicio,
id. 1, 3, 4:aestimatae lites,
Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:vindicare Hiempsalis mortem,
Sall. J. 15, 3:dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:domesticam disciplinam regere,
Suet. Caes. 48.— Comp.:ad aliquem severius scribere,
Caes. B. C. 3, 25:adhibere aliquem,
Cic. Att. 10, 12, 3:coërcere matrimonia,
Just. 3, 3, 8. — Sup.:sunt qui voluptatem severissime contemnant,
Cic. Off. 1, 21, 71; so,exacta aetas,
id. Rosc. Com. 15, 44:dicere jus,
Suet. Caes. 43.—sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—* C. 2.Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.A.Of several men.1.Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—2.Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—3.Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—4.T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—5.Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works. —B.Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713. -
14 Severus
1.sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).I.Of persons:B.nam te omnes saevom severumque commemorant,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:quam severus!
Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:civis severus et gravis,
Cic. Lael. 25, 95; cf.:omnium gravissimus et severissimus, etc.,
id. de Or. 2, 56, 228:Tubero (Stoicus) vitā severus,
id. Brut. 31, 117; cf.:Stoicorum secta severissima,
Quint. 1, 10, 15:agricolae,
hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:Cures,
Verg. A. 8, 638:Zethus,
Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:rumores senum severiorum,
Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,
Cat. 27, 6:adimam cantare severis,
Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:legis custodes,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,judices severi in eos solos,
id. Clu. 20, 56; cf.:severissimos atque integerrimos judices,
id. Verr. 1, 10, 30:ex familiā ad judicandum severissimā,
id. ib.:ubi haec severus te palam laudaveram,
Hor. Epod. 11, 19:auctor e severissimis,
Plin. 11, 52, 114, § 274:Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,
id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):II.Neptunus saevus severusque,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:idem acerbe severus in filium,
Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):in me severior quam in vos,
Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:Eumenidum turba,
Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:B.severā fronte curas cogitans,
Plaut. Mil. 2, 2, 46:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:frons,
Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,
Stat. Achill. 1, 288:animus (opp. mitis),
Quint. 3, 9, 7:disciplina maxime severa,
id. 1, 2, 5:imperia severiora,
Cic. Tusc. 4, 19, 43:judicia severa,
id. Verr. 2, 4, 59, § 133:lex,
Ov. P. 3, 3, 57:severiora judicia,
Quint. 4, 2, 122:severiores leges,
id. 12, 1, 40; cf.:Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,
Vell. 1, 6, 3:imperii severissimi vir,
Liv. 4, 26:quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:paulo severior poena,
Sall. C. 51, 15.—Of style:sententiae graves et severae,
Cic. Brut. 95, 325:triste et severum genus dicendi,
id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:severae Musa tragoediae,
Hor. C. 2, 1, 9:fidibus voces crevere severis,
id. A. P. 216.—Severe, dreadful, gloomy:A.severus Uncus abest,
Hor. C. 1, 35, 19:silentia noctis,
Lucr. 4, 460:heims,
Quint. Decl. 4, 14:amnem Cocyti metuet,
Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:B.graviter et severe voluptatem secernit a bono,
id. Fin. 2, 8, 24:vetuit (with graviter),
Quint. 11, 3, 148:uti judicio,
id. 1, 3, 4:aestimatae lites,
Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:vindicare Hiempsalis mortem,
Sall. J. 15, 3:dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:domesticam disciplinam regere,
Suet. Caes. 48.— Comp.:ad aliquem severius scribere,
Caes. B. C. 3, 25:adhibere aliquem,
Cic. Att. 10, 12, 3:coërcere matrimonia,
Just. 3, 3, 8. — Sup.:sunt qui voluptatem severissime contemnant,
Cic. Off. 1, 21, 71; so,exacta aetas,
id. Rosc. Com. 15, 44:dicere jus,
Suet. Caes. 43.—sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—* C. 2.Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.A.Of several men.1.Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—2.Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—3.Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—4.T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—5.Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works. —B.Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713. -
15 severus
1.sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).I.Of persons:B.nam te omnes saevom severumque commemorant,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:quam severus!
Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:civis severus et gravis,
Cic. Lael. 25, 95; cf.:omnium gravissimus et severissimus, etc.,
id. de Or. 2, 56, 228:Tubero (Stoicus) vitā severus,
id. Brut. 31, 117; cf.:Stoicorum secta severissima,
Quint. 1, 10, 15:agricolae,
hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:Cures,
Verg. A. 8, 638:Zethus,
Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:rumores senum severiorum,
Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,
Cat. 27, 6:adimam cantare severis,
Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:legis custodes,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,judices severi in eos solos,
id. Clu. 20, 56; cf.:severissimos atque integerrimos judices,
id. Verr. 1, 10, 30:ex familiā ad judicandum severissimā,
id. ib.:ubi haec severus te palam laudaveram,
Hor. Epod. 11, 19:auctor e severissimis,
Plin. 11, 52, 114, § 274:Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,
id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):II.Neptunus saevus severusque,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:idem acerbe severus in filium,
Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):in me severior quam in vos,
Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:Eumenidum turba,
Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:B.severā fronte curas cogitans,
Plaut. Mil. 2, 2, 46:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:frons,
Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,
Stat. Achill. 1, 288:animus (opp. mitis),
Quint. 3, 9, 7:disciplina maxime severa,
id. 1, 2, 5:imperia severiora,
Cic. Tusc. 4, 19, 43:judicia severa,
id. Verr. 2, 4, 59, § 133:lex,
Ov. P. 3, 3, 57:severiora judicia,
Quint. 4, 2, 122:severiores leges,
id. 12, 1, 40; cf.:Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,
Vell. 1, 6, 3:imperii severissimi vir,
Liv. 4, 26:quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:paulo severior poena,
Sall. C. 51, 15.—Of style:sententiae graves et severae,
Cic. Brut. 95, 325:triste et severum genus dicendi,
id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:severae Musa tragoediae,
Hor. C. 2, 1, 9:fidibus voces crevere severis,
id. A. P. 216.—Severe, dreadful, gloomy:A.severus Uncus abest,
Hor. C. 1, 35, 19:silentia noctis,
Lucr. 4, 460:heims,
Quint. Decl. 4, 14:amnem Cocyti metuet,
Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:B.graviter et severe voluptatem secernit a bono,
id. Fin. 2, 8, 24:vetuit (with graviter),
Quint. 11, 3, 148:uti judicio,
id. 1, 3, 4:aestimatae lites,
Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:vindicare Hiempsalis mortem,
Sall. J. 15, 3:dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:domesticam disciplinam regere,
Suet. Caes. 48.— Comp.:ad aliquem severius scribere,
Caes. B. C. 3, 25:adhibere aliquem,
Cic. Att. 10, 12, 3:coërcere matrimonia,
Just. 3, 3, 8. — Sup.:sunt qui voluptatem severissime contemnant,
Cic. Off. 1, 21, 71; so,exacta aetas,
id. Rosc. Com. 15, 44:dicere jus,
Suet. Caes. 43.—sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—* C. 2.Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.A.Of several men.1.Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—2.Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—3.Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—4.T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—5.Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works. —B.Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713. -
16 transmigro
trans-mī̆gro, āvi, 1, v. n., to remove from one place to another, to migrate, transmigrate (not ante - Aug., and very rare).I.Lit.:B. II.urbem quaesituri sumus, quo transmigremus,
Liv. 5, 54, 1:Veios,
id. 5, 53, 2:e Carinis Esquilias in hortos Maecenatianos transmigravit,
Suet. Tib. 15.—(In late Lat.) Act. in pass., to be removed, colonized, Fulg. Myth. 3, 10:qui transmigrati habitaverunt in Samariā,
Isid. 9, 2, 54.
См. также в других словарях:
Migrate — «Migrate» Canción de Mariah Carey Álbum E=MC² Publicación abril de 2008 Grabación … Wikipedia Español
migrate — mi‧grate [maɪˈgreɪt ǁ ˈmaɪgreɪt] verb [intransitive] to go to another area or country, especially in order to find work: • In the years ahead, tens of thousands of workers looking for high paid, technical jobs could migrate abroad. migratory… … Financial and business terms
Migrate — Mi grate, v. i. [imp. & p. p. {Migrated}; p. pr. & vb. n. {Migrating}.] [L. migratus, p. p. of migrare to migrate, transfer.] [1913 Webster] 1. To remove from one country or region to another, with a view to residence; to change one s place of… … The Collaborative International Dictionary of English
migrate — [mī′grāt΄] vi. migrated, migrating [< L migratus, pp. of migrare, to move from one place to another, change < IE * meigw , to change location < base * mei , to change, exchange, wander] 1. to move from one place to another; esp., to… … English World dictionary
migrate — index leave (depart), move (alter position), part (leave) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
migrate — (v.) 1690s, from L. migratus, pp. of migrare to move from one place to another (see MIGRATION (Cf. migration)). Related: Migrated; migrating … Etymology dictionary
migrate — [v] move, travel to another place drift, emigrate, immigrate, journey, leave, nomadize, range, roam, rove, shift, transmigrate, trek, voyage, wander; concepts 198,224 Ant. stay … New thesaurus
migrate — ► VERB 1) (of an animal) move from one habitat to another according to the seasons. 2) move to settle in a new area in order to find work. 3) Computing transfer from one system to another. DERIVATIVES migration noun migratory adjective. ORIGIN… … English terms dictionary
Migrate (song) — Migrate Song by Mariah Carey featuring T Pain from the album E=MC² Format … Wikipedia
migrate — [[t]maɪgre͟ɪt, AM ma͟ɪgreɪt[/t]] migrates, migrating, migrated 1) VERB If people migrate, they move from one place to another, especially in order to find work or to live somewhere for a short time. [V prep/adv] People migrate to cities like… … English dictionary
migrate — migrator, n. /muy grayt/, v.i., migrated, migrating. 1. to go from one country, region, or place to another. 2. to pass periodically from one region or climate to another, as certain birds, fishes, and animals: The birds migrate southward in the… … Universalium